طراحی آیرو دینامیک آوانته

"آوانته آیرو دینامیک"

طراحی خود به خودی موتور باعث تغییر عمده دیگری در طراحی خودرو شده است یا یک درپوش موتور پیشرفته. افزایش تعداد سیلندرها به 4 و حجم موتور بیشتر باعث افزایش طول درپوش شد. که همین موضوع موجب شد تا آوانته با موتوری 2000 سی سی و با گیربکس دنده ای و اتومات وارد بازار ایران شود در آن سال ها ، حجم و تعداد سیلندرهای سوخت تأثیری در موقعیت آن نداشت و اعتقاد بر این بود که قسمت جلوی خودرو بهترین مکان برای هر موتور است.

جنگ جهانی اول ، اولین طرح آیرودینامیکی

ظرفیت موتور "آوانته"

اولین چیزی که به ما امکان شروع به طراحی خودروهای ساده و اساسی را داد ، پروانه های بزرگ بودند. افزایش ظرفیت موتور باعث شد تا شاسی و بدنه کمی تغییر یابد تا در قسمت پیشرانه های بزرگ در جلوی خودرو جای بگیرد. طراحی موتور به این دلیل ایجاد شده است که تنها راه افزایش نیرو افزایش حجم دستگاه درایو است: موتورهای حجیم در پشت خودرو قرار نگرفتند ، بنابراین بین راننده و چرخ جلو نصب شده اند. اولین موتورسیکلت ها از طرح انتقال در محور عقب یا جلو استفاده می کردند.

مفهوم "هیوندای"

آیرودینامیک و علم تحقیقات جریان هوا و تأثیر آن بر اجسام در حال حرکت در طول جنگ جهانی اول قدردانی شدند. جنگ زمینی و تسلط خودرو ها نقطه شروع آیرودینامیک بودند. در دهه 1980 ، طراحان حمل و نقل زمینی مدل های مختلف آزمایش آیرودینامیکی خودرو را معرفی کردند. یکی از مشهورترین آنها ، طراح خودرو  و خلبان بود. این طراح برجسته مجارستانی-اتریشی چندین طرح آیرودینامیکی را برای صنعت خودرو در اواخر دهه 1980 با همکاری تاترا ، کرایسلر ، مرسدس بنز ، مایباخ ، آپولو ، دیکسی ، آئودی و فورد معرفی کرد.

جریان هوا در آوانته

یکی از محبوب ترین طرح ها ، خودروی مفهومی آئودی بود که مانند همه اتومبیل های آیرودینامیکی معاصر ، به دلیل طراحی جدید و تفاوت آن با مدل های محبوب در بازار ، بی توجه ماند. اما بعد از گذشت چند سال درک جادوی آیرودینامیک ، همه چیز تغییر کرده و طراحی خودرو تغییر کرده است. در اوایل دهه 1980 ، بیشتر و بیشتر شرکت ها به آیرودینامیک خودرو علاقه داشتند. جریان زمینی کرایسلر یکی از اولین اتومبیل های آیرودینامیکی در جهان بود که امسال به بازار عرضه شد. البته این مدل فروش خوبی نداشت و باعث شد تا کرایسلر از طراحی آیرودینامیکی تا دهه 1980 کنار بکشد.