ویژگی های میتسوبیشی لنسر

در بازار ایران ، یکی از محبوب ترین سدان های ورزشی ژاپنی در نسخه جدید ارائه شده است. در این مقاله به ویژگی های میتسوبیشی لنسر خواهیم پرداخت و آنها را با مزدا 3 و تعدادی مدل دیگر مقایسه خواهیم کرد.
میتسوبیشی لنسر شاید جوانترین و محبوب ترین اتومبیل بیست سال پیش باشد. برای نوجوانان مدرن ، ممکن است نام Lancer و به ویژه لنسر اولتیشن چندان معنایی نداشته باشد. اما برای کسانی که در دهه 1960 و قبل از آن متولد شده اند ، این محصول مشابه نیسان GT-R است. برای نسلی که اولین سری بازی های رایانه ای سه بعدی و کنسول های پلی استیشن را آزمایش کرده است ، محصولات میتسوبیشی در نیت فور اسپید ​​و تست درایو بسیار محبوب بودند. شاید در آن زمان خرید یکی از مدل های ورزشی برند ، رویای یک نوجوان بود؛ اما با گذشت سالها از سال 2010 ، زمانها تغییر کرده است و باید تشخیص داد که میتسوبیشی از سایر غول های اتومبیل ژاپنی عقب مانده است.
گروه صنعتی میتسوبیشی موتور در سال 1917 تأسیس شد. پیش از این ، حیاط میتسوبیشی مشهور جهان بود. اما با انتشار اولین اتومبیل خود از مدل A 100 سال پیش ، وی موفق شد اولین اتومبیل صنعتی ژاپنی را به بازار عرضه کند. میتسوبیشی یکی از بزرگترین تولیدکنندگان خودرو در ژاپن در دهه 1970 بود و تا دهه 1990 به رشد خود ادامه داد. این برند الهام بخش سایر تولیدکنندگان خودرو در دو کلاس تجهیزات ورزشی و شاسی است و با مدل های مختلف خود مانند Lancer و پاجرو همچنان در تاریخ صنعت باقی مانده است. فروش میتسوبیشی از دهه 2000 با کاهش روبرو شده است و این شرکت را مجبور می کند تا قبل از پایان سال خطوط تولید خود را در خارج از ژاپن بفروشد و کاملاً از هم پاشیده شود. در سال 2016 ، بیشترین تعداد سهام میتسوبیشی که این شرکت در اختیار داشت به نیسان فروخته شد. با سهم 34 درصدی سهام نیسان-رنو در میتسوبیشی ، قدیمی ترین تولید کننده وسایل نقلیه صنعتی ژاپن به ذهن خود آمد تا خود را از ورشکستگی کامل نجات دهد.
حدود 10-15 سال پیش کالاهای ورزشی میتسوبیشی مشهور جهان بود. لنسر در نسخه های مختلف موجود بود و حتی با نوع اوولوتیشن ، یک مارک برای سوپراسپرت های ایتالیایی بود. اولین میتسوبیشی لنسر در سال 1973 با هدف تولید یک سدان ورزشی کوچک منتشر شد. نام لنسر در زبان انگلیسی به معنای پیشانی است و نشان می دهد که تولیدکننده آن را برای فروش جهانی ساخته است. این محصول چنان موفقیت آمیز بود که در مارک های دادج و دادج کولتنیز در ایالات متحده به فروش رسید. در کل ، پنج نسل لنسر در سال 2017 عرضه شدند و نسل ششم با طراحی کاملاً جدید در سراسر جهان منتشر می شود؛ اما در حال حاضر ، این تنها در چین و تایوان فروخته می شود. با عدم موفقیت نسل قبلی لنسر در بازار جهانی ، مدیران رنو-نیسان کاملاً این پروژه را متوقف کردند و می توان نام لنسر را برای همیشه از خط تولید میتسوبیشی حذف کرد.

در سال های اولیه تولید و در سال 2008 ، بیش از 6 میلیون مدل لنسر در سراسر جهان منتشر شد. اما آخرین نسخه در بازار جهانی به خوبی دریافت نشده است. در هر صورت ، شاهد رونمایی این خودرو با فیس لیفت 2016 در ایران هستیم و امروز فروش اولیه نسخه 1.8 لیتری توسط شرکت آرین موتور به عنوان نماینده رسمی میتسوبیشی در کشور انجام می شود.

ظاهر در طراحی و بدنه
در زمان اوج محصولات میتسوبیشی ، تفاوت اصلی بین لنسر و سایر خودروهای ژاپنی مانند تویوتا کرولا ، یک مدل اسپرت و جوانی در مدل بود. با نگاهی گذرا به ترکیبات اصلی این خودرو در مدل واردات ایران ، ما یک طراحی متوسط ​​و نسبتاً ناکارآمد را در لنسر مشاهده کردیم که خریداران را به خود جلب نمی کند. علاوه بر تولید کننده ، اگر بخواهیم لنسر جدید را با مدل های فعلی هیوندای ورنا و تویوتا کرولا مقایسه کنیم ، و اگرچه زیبایی خاص خود را ارائه می دهد ، اما عقب ماندگی و طراحی قدیمی و قدیمی در این محصول وجود دارد. در واقع ، لنسر فعلی در سال 2007 معرفی شد و در سال 2008 منتشر شد. بنابراین ، 10 سال پس از مفهوم اصلی ، نمی توانید انتظار زیادی از طراحی این محصول داشته باشید.در نمای جلوی ، چراغ های ورزشی لنسر خاموش می شوند ، با کمی انحنای داخل و نزدیک شیشه جلو. به طور کلی ، اندازه لامپ ها در مقایسه با محفظه کوچک است و فضای زیادی را به خود اختصاص نمی دهد. قسمت جلوی پنجره ، گرچه دارای قاب فلزی براق است ، اما کرومی است. این عنصر اضافی ندارد و همراه با پارچه سیاه ماتریوشکا است. سپر لنسر همچنین خطوط حجمی یا پیچیده ای برای هدایت چشم بیننده از هر جهت خاصی ندارد. قسمت نسبتاً بزرگ سپر مربوط به شیشه جلو اتومبیل است و دارای پلاستیک لانه زنبوری است که حس یک ماشین ارزان را به بیننده می بخشد. شاید تنها نکته مثبت و قابل توجه در نمای جلوی لنسر ، وجود چراغ های در حال اجرا در روز با چراغ های مه شکن در هر دو طرف سپر باشد که برای شکل C بسیار جذاب است. جو لنسر ، اما تأثیر زیادی روی بیننده نمی گذارد. حتی لبه هود به شیشه جلو اتومبیل تمدید نمی شود و می توانید خط ناخوشایندی با فاصله قابل توجه بین چراغ ها مشاهده کنید.
از کنار ، دیده می شود ، لنسر جذابیت بیشتری دارد. خطوط روی بدن به موقع و هماهنگ است. در عین حال ، شکل کلی سقف برای هود عقب شگفت انگیز به نظر می رسد. در سال 2016 فیس لیفت که از یک نماینده ایرانی میتسوبیشی در دسترس خواهد بود ، بال عقب به نسخه استاندارد اضافه شده است ، که قبلاً در مدل های ویژه لنسر مانند اوولوتیشن دیدیم ، اما دارندگان نسخه های قدیمی تر این خودرو نیز می توانند در صندوق عقب قرار بگیرند. اضافه کردن. ارتفاع وسیله نقلیه از سطح زمین نسبتاً زیاد است ، که باعث کاهش احساس ورزشی لنسر می شود. حتی چرخ های آلومینیومی 18 اینچی و لاستیک های عرض 215 میلی متر ارتفاع خودرو را تنظیم نمی کنند. از طرف علاوه ، نمای جانبی لنسر یک خط نسبتاً مستقیم است که از زیر چراغهای عقب به چرخ جلو کشیده شده است ، و خط دیگری که به موازات آن بر روی پدالها و مطابق با بیرون زدگی ضربه گیرها قابل مشاهده است. ما یک طراحی ورزشی متوسط ​​داشتیم.

بررسی فنی خودرو میتسوبیشی پاجرو اسپرت

در این مقاله ، ما از نظر فنی میتسوبیشی پاجرو اسپرت GLX2018 را مرور می کنیم.
تقریباً چهار دهه از ظهور نسل اول میتسوبیشی پاژرو می گذرد و با گذشت سالها ، پاجرو به عنوان شاسی ورزشی شناخته شده است و از قابلیت های خارج از جاده قابل قبول در بین رانندگان ژاپنی برخوردار است. پاجرو در نظرسنجی های مختلف از نظر صاحبان موفق شد به طور متوسط ​​بسیار خوب امتیاز کسب کند. به همین دلیل است که میتسوبیشی هر ساله بهترین مدل ها را ارائه می دهد.
در این مقاله ، با در نظر گرفتنGLX پاجرو اسپرت به عنوان ارزانترین نسخه از این مدل خودرو از سال 2018 ، ما به بررسی دقیق تر تمام ویژگی های مثبت و منفی این خودرو خواهیم پرداخت. میتسوبیشی سعی کرد بهترین مدل ها و گزینه ها را در مدل های پاجرو 2018 به مشتریان ارائه دهد 2018. مدل پایه 2018 مجهز به چرخ های 18 اینچی ، فناوری برخورد تصادفی ، کروز کنترل تطبیقی ​​، فضای داخلی خودرو زیبا و چندین خروجی استاندارد برای شارژ وسایل برقی است. ویژگی های جدید نسخه پاجرو اسپرت با قیمت 45.500 دلار ، میتسوبیشی را فراتر از قدرتمندتر سوق داده است ، اما تویوتا فورتونGX با قیمت 42.590 دلار هنوز هم انتخاب بهتری نسبت به پاجرو اسپرتGLX است.
پاجرو اسپرتGLX از همان پیشرانه و گیربکس به عنوان نسخه گران قیمت تر استفاده می کند. قدرت این موتور 2.4 لیتری چهار سیلندر دیزل مجهز به توربوشارژر 181 اسب بخار است. و حداکثر گشتاور 430 نیوتن متر است. این اتومبیل مجهز به گیربکس اتوماتیک 8 سرعته است و قابلیت تنظیم توزیع گشتاور و قفل دیفرانسیل مرکزی را دارد ، اما فناوری قفل دیفرانسیل عقب برای این منظور طراحی نشده است. پاجرو اسپرتGLX دارای دو ردیف صندلی است.
با داشتن چرخ های استاندارد 18 اینچی برای نسخه اصلی ، ظاهر کروم شبیه نسخه هایGLXبا سایر نسخه های گرانتر خانواده پاجرو اسپرت است ، نسخه اصلی با نسخه های دیگر متفاوت است. اگرچه این خودرو مجهز به فناوری ها و کارکردهای مختلفی است ، اما فاقد چراغهای جلو ، برف پاک کن اتوماتیک ، پیاده رو و چراغهای جلو اتوماتیک است. یک آینه عقب اتومبیل ، دوربین عقب ، سنسور پارکینگ ، دکمه استارت و ورود بدون کلید در خودرو از دیگر مشخصات مشترک نسخه اصلی و نسخه های گران قیمت تر پاجرو اسپرت 2018 است. اگرچه مدل پاجرو اسپرت 2018 تقریباً یکسان است ، اما داخلی در نسخه اصلی ساخته شده است. از پارچه ساخته شده است ، تنظیمات صندلی کاملاً دستی است و هیچ سیستم ناوبری ماهواره ای خاصی ذکر نشده است.

پاجرو اسپرت بر اساس میتسوبیشی تریتون ساخته شده است ، اما در مدل 2018 کاملاً از جد خود فاصله دارد و اوج این بلوغ و استقلال را می توان در طراحی فرمان ، کنسول میانی و بخش مرکزی مشاهده کرد. با این حال ، هنوز هم شباهتی بین پاجرو و ترایتون وجود دارد. ارتفاع صندلی در پاجرو اسپرت زیاد است که باعث می شود سقف خودرو کمی کوتاه شود.

فضای داخلی پاجرو اسپرتGLX نه خیلی بزرگ است و نه بد. همه چیز از کیفیت قابل قبولی برخوردار است و همین باعث می شود نشستن در این خودرو لذت بخش باشد. با این حال ، مواردی وجود دارد که انتظار می رود در مدل های آینده بهبود یابد. این موارد شامل دکمه های قرمز تار در دکمه ها ، خالی بودن دکمه های متعدد به دلیل حذف گزینه های مختلف و همچنین طراحی بسیار ضعیف دکمه های آسانسور شیشه ای است. طراحی و چیدمان سوییچ ها نیز چندان خوشایند نیست و در کمال تعجب ، هنوز پاجرو اسپرتGLX به یک کیلومتر شمار دیجیتال مجهز نیست.
صفحه نمایش لمسی 7 اینچی در این خودرو به همان اندازه ای که باید باشد نیست. رابط کاربری اشتباه ، کیفیت پایین صدا و مشکل در تنظیم صدا - همه اینها معایب اصلی سیستم سرگرمی پاجرو اسپرتGLX است. همانطور که قبلاً نیز اشاره شد ، این خودرو مجهز به سیستم ناوبری ماهواره ای نیست که خبر بدی برای علاقمندان به ماجراجویی است. دوربین دید عقب خودرو به خوبی کار می کند ، اما برای کنترل بهتر گیربکس اتومبیل ، بهتر است آن را مستقیماً در دو حالت نصب کنید.
پاجرو اسپرت به عنوان یک شاسی بزرگ شناخته می شود ، اما شاسی مدل مدل 2018 باریک است و بیشتر شبیه به یک شاسی متوسط ​​است. اندازه داخلی این خودرو می تواند پنج سرنشین را در خود جای دهد و صندلی مخصوص صندلی دوم نیز قابل قبول است. برای راحتی مسافران ، دستگیره ها روی قفسه های A و B سوار شده اند تا در حین ماجراهای در فضای باز تعادل نسبی خود را حفظ کنند. نکته عجیب در فضای داخلی خودرو ، خروجی هوا به پشت بام در صندوق عقب است. در ردیف دوم فقط یک خروجی برای هوا در سقف وجود دارد و در پشت کنسول مرکزی هیچ خروجی هوا برای سرنشینان عقب وجود ندارد ، درعوض چهار خروجی USB ، یک خروجی 12 ولت و یک خروجی 220 ولت / 150 وات وجود دارد. در این بخش یک ورودی HDMI ارائه می شود. صندوق چمدان پاجرو اسپرت بسیار جادار است ، اما صندلی های ردیف دوم به پایین سقوط می کنند و فضای بار را به یک باورنکردنی 1624 لیتری افزایش می دهند و قادر به حمل بارهای بسیار بزرگ و بزرگ هستند. در محفظه چمدان های این خودرو یک خروجی 12 ولت دیگری وجود دارد که علاوه بر این دارای نگهدارنده شیشه و قطعات برای تقویت بار است.
موتور دیزلی 2.4 لیتری این خودرو با سرعت کم ، بین 1000 تا 2000 دور در دقیقه ، کمی مبهوت است ، اما در کل این یک شاهکار واقعی است. گیربکس 8 سرعته اتومبیل برای گیربکس به خوبی تنظیم شده است و تنها اشکال آن ضربات جزئی در هنگام جابجایی به پارکینگ و معکوس است. طبق گفته میتسوبیشی ، کل مصرف پاجرو اسپرتGLX هشت لیتر در 100 کیلومتر است. اما برای کنترل عطش این خودرو ، شتاب دهنده باید کاملاً فرسوده باشد.
بر اساس آزمایشات انجام شده بر روی قابلیت های خارج از جاده این خودرو ، پاجرو اسپرتGLX را می توان به عنوان خودروی دارای چرخ محوری طولانی با قابلیت های خارج از جاده شدید ارائه کرد. ضربه گیر و فاصله از کف ماشین تا کف تقریباً به شما اجازه می دهد تا به هر مکانی بروید. این خودرو مجهز به سیستم تعلیق سه نقطه ای است که با سهولت بیشتری می تواند وزن این غول 2 تنی را در هر شرایطی تحمل کند و آن را در شرایط مختلف کنترل کند. اگرچه ممکن است این تخته سنگ ایده آل برای سوار شدن به مسیرهای استاندارد نباشد ، اما آزمایشات جاده ای نشان داده است که پاجرو اسپرت همچنین راحتی مسافر را در جاده های لغزنده فراهم می کند. البته شما نمی توانید انتظار داشته باشید که این ماشین به یک ماشین لوکس خیابانی تبدیل شود. به عنوان مثال ، اعتصابات ناشی از ضربات شدید ، افزایش سرعت یا دور شدن ناگهانی تا حدی به محفظه مسافر منتقل می شود.